Als ik ergens naartoe ga op vakantie dan wil ik ook plekken zien die niet in de toeristische gidsen staan. Het schiereiland Linesøya zul je niet snel tegenkomen in een reisgids. Hou je van rondrijden en genieten van de natuur. Dan is dit een ideale reistip voor je reis naar Noorwegen.
Linesøya
Voor deze reistip gaan we naar Noorwegen, net boven de stad Trondheim. Ik was op vakantie in het Zweedse Åre, waar ik later in een blog nog uitgebreid op terug zal komen. Tijdens de voorpret voor de vakantie, kwamen we op Google Maps het schiereiland Linesøya tegen. Veel was er niet over te vinden, maar de beelden van Google Street View trokken me. Verlaten, stil en weinig te beleven; behalve de mooie Noorse natuur.
Eerst even kort over het schiereiland Linesøya. De oppervlakte van het schiereiland is een kleine 17 vierkante kilometer. Pas sinds 2011 is het een schiereiland, daarvoor lag de brug er nog niet, en waren inwoners en bezoekers aangewezen op de veerboot. Stokkøya, waar je eerst doorheen rijdt is ongeveer net zo groot. Hier kregen de bewoners in 2000 een brug die het eiland verbond met het vasteland.
De reis
Het was een flinke reis, zo’n 4,5 uur enkele reis, zonder stoppen, aldus de navigatie. Wij deden er veel langer over, niet heel gek als je tijdens de route zelf van de route af wil wijken. We genoten van de Noorse rust en natuur en de schitterende uitzichten die we vanuit de auto hadden, en die verleidelijk genoeg waren om te stoppen. Het was de beste dag van de vakantie, met zon en een temperatuur van een graad of 19 (en dat in juli). De heenreis ging via Røra en Mosvik over de Skarnsundbrua door Leksvik en hele stukken langs het water, waarna je eerst naar schiereiland Stokkøya rijdt. We stopten voor kerkjes en schitterende vergezichten. Het zorgde ervoor dat we pas uren later op Linesøya waren.
Op Stokkøya waren het smalle, bochtige wegen die langs de randen van de berg omhoog liepen. Erg? Nee, zeker niet, maar wel je aandacht bij de weg houden in plaats van het uitzicht. Uiteindelijk kwam de Linesøybrua in beeld, één van de vele eenbaansbruggen die Noorwegen rijk is. Deze brug was voorzien van een hek en een verkeerslicht; is de brug bezet, dan moet de andere kant wachten.
Eenmaal op Linesøya heerlijk genoten van de rust, want dat kun je daar prima. Kijken naar oude Noorse huisjes en dobberende bootjes die drijven op het mooie blauwe water. Niet te vergeten ook de mooie rotsformaties. Heel lang breng je er niet door. Een gedeelte van de weg was afgesloten en bestemd voor lokaal verkeer. Een tegenvaller is het absoluut niet geweest. Je komt immers niet alleen voor de bestemming, maar ook de reis er naar toe.
De terugweg van Linesøya ging voor een groot deel weer dezelfde weg terug. Hetgeen dat je eerder nog via de binnenspiegel zag, zie je nu door de voorruit en dat maakt deze reis wederom weer erg mooi. We hebben de terugreis echter een flink stuk om genomen. Via Follafoss rij je kilometers lang langs een groot meer (Verrasundet) om vervolgens in Steinkjer uit te komen. Het was rond een uur of 19:30 uur en we hadden nog een half uur voordat de plaatselijke McDonald’s zou sluiten. Dertig euro armer voor twee simpele menu’s en we konden erna weer verder, terug richting Åre.
Nu denk je misschien, waarom naar Linesøya gaan als er niks is te beleven? Het is de hele reis er naar toe. Zou ik weer in de regio zijn, zou ik zeker weer dezelfde route nemen, juist omdat er zo weinig toeristen zijn is het heerlijk rijden. Daarnaast ben ik nog steeds van mening dat Noorwegen een veel te ondergewaardeerd land is. Maar prima, hebben wij de rust voor ons alleen :-).
Bereikbaarheid
De wegen zijn geasfalteerd en goed begaanbaar. Om in Stokkøya en Linesøya te komen volg je de weg ‘723’. Vanaf Stokksnes gaat deze over in de lokale weg, de Fv34. Vanaf daar wordt de weg wat smaller. Gelukkig houden de Noren prima rekening met elkaar in het verkeer. Terug zijn we over de ‘720’ gereden, langs het water, schitterend.